Zawód:Architekt - wydanie specjalne

W architekturze – jak w filmie (czy życiu) – powinna być zachowana zasada równowagi. Warto zwracać uwagę na szczegóły, zachwycać się nimi, nie tracąc jednocześnie szerokiego oglądu całokształtu. Zbliżenia kamery są ważne, ale konieczny jest też plan ogólny. Detal to kadr, element, chwila lub zdarzenie – fragmenty całości, spójnej lub nie. W historii architektury rola detalu się zmieniała – od funkcji dekoracyjnego ornamentu do podstawowego elementu struktury. Dynamikę współczesnych czasów i potrzeb podkreśla detal kinetyczny, o którym opowiadają Robert Konieczny i Kazimierz Butelski, a który możemy zobaczyć w pawilonie polskim na EXPO w Dubaju (projektu WXCA). Detal kontekstualny (regionalny) może stać się remedium na kosmopolityczną globalizację architektury, a zaproszenie przyszłych użytkowników do jej współtworzenia (np. Open Building) pozwala uzyskać przestrzeń społeczną, czy wręcz osobistą, zamiast takiej „bez tożsamości”. Detal zielonych fasad i dachów wspomaga poprawę mikroklimatu w otoczeniu budynku i choć trochę kompensuje niekorzystny wpływ inwestycji na środowisko. Skupiając się na ideowej i formalnej funkcji detalu, nie zapominajmy też o jego fizykalnej roli – źle rozwiązany może powodować problemy w użytkowaniu budynku i wzrost jego energochłonności. Czytając znakomitą książkę, zaznaczamy w niej wyjątkowo trafne lub piękne fragmenty. Wspominając przeszłość, obrazujemy w pamięci krótkie chwile intensywnych emocji. Kochamy swoich bliskich za całokształt, ale i za tę wyjątkową drobnostkę, której nikt inny nie ma. Z architekturą jest podobnie – ważna jest całość, ale widok z daleka zwykle upodabnia do siebie wszystkie budynki, zaś przyglądając się jej z bliska, zyskujemy inny i wyjątkowy wymiar relacji z przestrzenią. Detale, chwile, zbliżenia są ważne i piękne. •